Likasi

Jambo Sana,

we zijn net terug van een tweedaagse naar Likasi, dit is de 'tweede stad' van Katanga en helaas een beetje vergane glorie. Je ziet er vele huizen die vroeger van Europeanen en dus vooral van Belgen waren. De bevolking van Likasi bestond vroeger dan ook voor 60% uit Europeanen.
We gingen naar Likasi omdat daar ook een 'bassin de decantation' is, een soort stortplaats van vervuild water dat uit de fabriek komt waar ze kobalt, koper andere mineralen uit het gesteente halen. Het propere water van de rivier gaat de fabriek in en komt er vervuild uit.. In het droge seizoen, als de rivier terug kleiner wordt slaan de (zware) mineralen neer in dit bekken, wat mooie kleurtjes geeft, maar helaas niet zo gezond is. Dit is wel een beetje schrijnend, zeker omdat er vele mensen in de buurt hiervan wonen en heel veel kinderen dit bekken als een grote 'zandbak' zien.

De eerste dag moesten we zeer vroeg opstaan (om 6u!) en kwamen we pas tegen de avond in Likasi zelf aan.  We gingen eerst op verschillende plaatsen stalen nemen van de rivier en op de oevers ervan. Overal mooie kleuren en kristallen van het kobalt dat neergeslagen is, helaas een teken van zware vervuiling. We kwamen vrij snel, sneller als verwacht, aan op de eerste stopplaats en daar waren we direct onder de indruk van de zeer mooie natuur van Congo. Daar zagen we ook voetafdrukken van een nijlpaard! Helaas (of gelukkig :) ) hebben we er geen in levende lijven gezien. Wij dachten dat dat de gevaarlijkste dieren van de wereld waren, maar volgens onze begeleiders zijn deze alleen gevaarlijk in het water en zijn ze niet zo snel op het land, toch liever niet testen :).

Overal waar we komen, hebben we ook direct een bende 'suiveurs', een hele troep kindjes die ons volgt en nieuwsgierig bekijkt. De eerste dag viel het nog mee al vonden we het er toen ook al veel, maar de tweede dag in Likasi liepen er zeker een stuk of 30 kindjes achter ons in het bekken.  We hadden reeds horrorverhalen gehoord over hoe groot dit tweede bekken was en aangezien het plan was een transect uit te voeren, zagen we al een beetje op tegen het zeulen met kilo's stalen. Gelukkig viel dit al bij al goed mee, omdat we ook al een gigantische hoeveelheid hebben, bleef het aantal échantillons hier gelukkig beperkt. Tot grote spijt van de troepen kinderen achter ons moesten dan de muzungu's terug richting de Toyota Land Cruiser om de tocht verder te zetten. 
Volgende stop: Lac Tchangalela. Waar Basile heel veel vieze kleine visjes heeft gekocht om op te eten (en hij had al een zakje termieten, dat wordt een heerlijk avondmaal). Deze visjes werden opgevist uit het meer met behulp van authentieke bootjes: uitgeholde boomstammen! Mooi om te zien!

Daarna was de energie op, onze Congolese Francs gelukkig nog niet, want op de terugweg moesten er nog mini-souveniertjes en groenten gekocht worden.

Om deze tweedaagse af te sluiten, waarbij we echt wel hard gewerkt hebben (echt afzien in deze hitte), beloonden we onszelf met een dessertje in de Cercle Italien: tiramisu en moelleux au chocolat! Ja, nu gaan we heerlijk dromen...